فهرست مطالب
روش های تشخیصی
تشخیص پدیده رینود، بالینی است. پدیده رینود بر اساس توصیف بیمار از یک حمله معمول رینود پس از قرار گرفتن در معرض سرما تشخیص داده می شود. با پرسیدن سوالات و گرفتن شرح حال از بیمار، پزشک معمولا می تواند بگوید که آیا رینود یا یکی دیگر از بیماری های شایع تر باعث سرد شدن دست ها یا پاها می شود یا خیر. مهم است که یک ارزیابی کامل توسط پزشک برای تعیین اینکه آیا رینود اتفاق می افتد و یا خیر و علت اصلی رینود چیست. تشخیص رینود به گرفتن شرح حال و معاینه فیزیکی مناسب و انجام تست های آزمایشگاهی نیاز دارد که ممکن است شامل آزمایش خون و گاهی اوقات مطالعات ویژه رگ های خونی و عملکرد آنها مانند بررسی بستر مویرگی ناخن (کاپیلاروسکوپی) باشد.
پیشگیری از وقوع حملات رینود
چندین اقدام ساده وجود دارد که انجام آن ها می تواند تعداد و تناوب حملات رینود را کاهش دهد. دارودرمانی نیز ممکن است برای کمک به کنترل علائم استفاده شود.
اجتناب از قرار گرفتن ناگهانی در معرض سرما:
از استراتژی هایی برای گرم نگه داشتن کل بدن و جلوگیری از تغییر سریع دما، در برابر باد سرد و شرایط سرد و مرطوب استفاده کنید. این اقدامات شامل پوشیدن لباس گرم، پوشیدن لباس های چندلایه مانند لباس زیر حرارتی، پوشیدن کلاه و استفاده از دستکش برای گرم نگه داشتن دست ها است.
کمک به پایان دادن به حمله:
این اقدامات شامل قرار دادن دست ها در آب گرم یا در یک مکان گرم (مانند زیر بغل) یا چرخاندن بازوها و دست ها برای برقراری سریعتر جریان خون و گرم شدن دست ها است.
اجتناب از مصرف سیگار:
نیکوتین و سایر مواد شیمیایی موجود در سیگار باعث انقباض رگ های خونی می شود و می تواند پدیده رینود را تشدید کنند.
اجتناب از داروهایی که باعث انقباض عروقی و تنگی عروق می شوند:
چنین داروهایی شامل داروهای ضد احتقان مانند فنیل افرین یا سودافدرین، سایر آمفتامین ها، قرص های رژیمی و لاغری، برخی از داروهای ضد میگرن حاوی ارگوتامین، گیاهان حاوی افدرا و داروهای مورد استفاده برای درمان اختلال کمبود توجه (ADD) مانند متیل فنیدیت، دکستروآمفتامین-آمفتامین و آتوموکستین است.
کاهش استرس:
استرس خود را کاهش دهید و از روش های آرامش بخش برای کاهش اضطراب خود استفاده نمایید.
دارودرمانی:
اگر اقدامات در بالاتر ذکر شده کافی نباشد و موثر واقع نشوند، ممکن است مصرف دارو توصیه شود. داروهای مورد استفاده با باز کردن (گشاد کردن عروق) عروق تنظیم کننده حرارتی درگیر، برای درمان رینود مورد استفاده قرار می گیرند. داروهایی که مسدود کننده (بلوک کننده) کانال کلسیم نامیده می شوند، بیشترین استفاده را دارند. بیماران به صورت روزانه آنها را مصرف می کنند و می توانند تعداد و شدت حملات رینود را کاهش دهند.
درمان رینود ثانویه
گاهی اوقات برای درمان افراد مبتلا به رینود ثانویه، درمان تهاجمی تر مورد نیاز است. اغلب بیماران برای کاهش تعداد حملات و جلوگیری از آسیب به پوست در انگشتان دست و پا، نیاز به مصرف یک دارو دارند. پاسخ به دارو در رینود ثانویه بسته به علت زمینه ای و شدت هر گونه آسیب رگ خونی بسیار متفاوت است. مهمترین هدف درمانی، درمان علت زمینه ای یا عامل تشدید کننده (به عنوان مثال، قطع کردن مصرف یک دارو اگر آن دارو، عاملی است که باعث انقباض عروقی می شود) است.
چندین دارو برای درمان افرادی که به دارو های بلوک کننده کانال کلسیم پاسخ نمی دهند، مورد مطالعه قرار گرفته اند. این داروها شامل نیترات (نیتروگلیسیرین موضعی)، مهار کننده های فسفودی استراز (سیلدنافیل) یا پروستاگلاندین ها (پروستاسایکلین) است. سم بوتولینوم (نام تجاری: بوتاکس) که به صورت موضعی در قاعده انگشتان تزریق می شود نیز می تواند مورد استفاده قرار گیرد، اما استفاده از سم بوتولینوم برای درمان رینود نیاز به مطالعات بیشتری دارد.
اگر حمله رینود رفع نشود و یا اگر جریان خون به طور جدی محدود شود و انگشت(ان) دست یا پا تهدید به قطع یا از دست دادن شوند، ممکن است نیاز باشد تا بیمار در بیمارستان بستری شود. درمان در این وضعیت نیاز به استفاده از داروهای اضافی برای گشاد کردن رگ های خونی، بهبود جریان خون و جلوگیری از آسیب بافتی یا بروز زخم دارد. در برخی موارد، جراحی ممکن است برای قطع و بریدن اعصاب خاصی در قاعده انگشت(ان) که سبب انقباض عروقی می شوند یا برای ترمیم یک رگ خونی مسدود شده که به منطقه آسیب دیده خونرسانی می کنند، استفاده می شود(سمپاتکتومی).
در موارد نادر، درمان ممکن است در معکوس کردن انقباض عروقی بی اثر باشد. این رخداد می تواند منجر به زخم شدن پوست شود. اگر تمام راهکارهای درمانی دیگر شکست خورده باشند و آسیب بافتی عمقی به دلیل عدم خونرسانی (ایسکمی) رخ داده باشد، جراحی قطع (آمپوتاسیون) انگشت دست یا پا، ممکن است ضروری باشد.
پدیده رینود-قسمت اول (تظاهرات پوستی بیماری های عروقی)
فهرست مطالب پدیده رینود چیست؟ بیماری رینود شرایطی است که می تواند باعث شود انگشتان دست و پا، سفید یا بنفش یا آبی رنگ شوند. پدیده رینود (RP) وضعیتی است که در آن برخی از رگ های خونی بدن (معمولا رگ های خونی که در انگشتان دست و پا هستند) در پاسخ به استرس، سرما
