فهرست مطالب
تومور جسم کاروتید چگونه تشخیص داده می شود؟
تومور جسم کاروتید (CBT) معمولا به صورت توده های گردنی بدون علامت تظاهر پیدا می کند که در زیر زاویه فک تحتانی (mandible) قرار دارد.
گرفتن شرح حال مناسب و معاینه بالینی دقیق نواحی گردن در تشخیص از اهمیت ویژه ای برخوردار هستند.
تشخیص تومور جسم کاروتید با ترکیبی از روش های آزمایشگاهی و تصویربرداری انجام می شود.
مرحله بندی تومور جسم کاروتید
شامبلین (Shamblin) 3 نوع یا مرحله (Stage) مختلف تومور جسم کاروتید را به صورت ذیل طبقه بندی می کند:
- نوع یک CBT، یک تومور کوچک است که به راحتی از شرایین کاروتید مجاور (شرایین کاروتید داخلی (ICA) و خارجی (ECA)) توسط یک صفحه پری ادونتیشیال جدا می شود.
- تومورهای نوع دو، بزرگتر و چسبیده به لایه خارجی جدار رگ (ادونتیشیا) هستند و تا حدودی عروق مجاور را احاطه می کنند.
- تومورهای نوع سه بزرگ هستند و به طور کامل انشعاب کاروتید را احاطه می کنند.
همانطور که توضیح داده شد، تومورهای نوع دو و سه به دلیل وسعت درگیری بیش تر به احتمال بیش تری نیاز به برداشتن توسط جراحی دارند.
مطالعات آزمایشگاهی
آزمایشات خون و ادرار:
اولین مرحله از تشخیص بعد از گرفتن شرح حال و معاینه بالینی، معمولا انجام آزمایشات خون و ادرار ۲۴ ساعته هست که در آن مقدار کاته کول آمین ها (مانند اپی نفرین و نور اپی نفرین) بالا می رود.
توجه داشته باشید:
برخی شرایط میتوانند به طور کاذب باعث مثبت شدن تست کاته کول آمین ها بشوند مثل مصرف دارو هایی مانند لودوپا (داروی ضد پارکینسون) و داروی های ضد افسردگی یا شرایط استرس زا برای بدن مانند یک بیماری.
مطالعات تصویربرداری
برای تایید تشخیص تومور جسم کاروتید، می توان از مطالعات تصویربرداری مختلف استفاده کرد.
تصویربرداری رادیوگرافی یک روش بسیار مهم در تایید تشخیص و ارزیابی قبل از عمل جراحی می باشد.
سونوگرافی داپلر رنگی:
برای تایید تشخیص تومور جسم کاروتید، سونوگرافی داپلر رنگی انجام می شود، که می تواند عروق ناحیه گردن که شامل شرایین کاروتید مشترک، کاروتید داخلی و کاروتید خارجی را ارزیابی کند و گاهی اوقات می تواند احتمال وجود تومور جسم کاروتید را بررسی کند، هرچند که سونوگرافی، بهترین روش تصویربرداری برای تشخیص این نوع تومور نیست.
سی تی آنژیوگرافی (CTA):
سی تی آنژیوگرافی سر و گردن به طور معمول یک تومور هایپرواسکولار (حاوی عروق خونی فراوان) همراه با افزایش جذب و سفید شدن (enhancement) واقع در بین شریان های کاروتید خارجی و داخلی را نشان می دهد.
آنژیوگرافی:
آنژیوگرافی معمولی در گذشته استاندارد طلایی تشخیصی بود و جزئیات بسیار خوبی در مورد اندازه کلی، وسعت و عروق تومور ارائه می دهد. همچنین تنوع در میزان خون رسانی و محفظه شرایین کاروتید را نشان می دهد که هر دو مورد می توانند به طور قابل توجهی بر برنامه ریزی جراحی تأثیرگذار باشند.
آنزیوگرافی با ام آر آی (MRA):
آنزیوگرافی با ام آر آی (MRA) به عنوان روش استاندارد تشخیص تومور جسم کاروتید در نظر گرفته می‌شود که در آن، تومور دارای ظاهری مانند نمک (نشان دهنده خونریزی) و فلفل (نشان دهنده عروق داخل تومور) می باشد.
نمونه برداری:
بیوپسی (نمونه برداری) از تومورهای جسم کاروتید به دلیل مشخص بودن تومور در تصاویر کلاسیک رادیوگرافی و معاینه بالینی از نظر وجود هایپرواسکولاریته و موقعیت قرارگیری تومور در حد فاصل بین شرایین کاروتید، اندیکاسیون ندارد و جز در موارد بسیار غیر معمول نباید انجام شود. بیوپسی ممکن است منجر به خونریزی شدید و یا آسیب عصب جمجمه ای شود.
بیوپسی همراه با آسپیراسیون با سوزن ظریف (FNAb) تنها در صورتی مفید خواهد بود که تشخیص از طریق مطالعات تصویربرداری نامشخص باشد.
خبر: برگزاری کارگاه «مقدمه‌ای بر پژوهش پزشکی»
برگزاری کارگاه «مقدمه‌ای بر پژوهش پزشکی» در تاریخ جمعه دوم آبان ماه ۱۴۰۴، نخستین جلسه از کارگاه آموزشی «مقدمه‌ای بر پژوهش پزشکی» با تدریس دکتر حسین حسینی (پژوهشگر و مدرس دوره‌های مقاله‌نویسی و روش تحقیق) و به میزبانی دکتر مقداد قاسمی گرجی (فوق تخصص جراحی عروق و اندوواسکولار، عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی شیراز)
کارگاه آنلاین آموزش مقاله نویسی و پژوهش پزشکی برای دانشجویان پزشکی
کارگاه آنلاین آموزش مقاله نویسی و پژوهش پزشکی برای دانشجویان پزشکی اگر همیشه دوست داشتی وارد دنیای پژوهش پزشکی بشی ولی نمی‌دونستی از کجا شروع کنی، این کارگاه مخصوص توئه! موضوعات کارگاه: اهمیت پژوهش در پزشکی مراحل انجام تحقیق از شروع تا پایان آشنایی با ساختار انواع مقالات معرفی پایگاه‌های داده علمی و روش استفاده از آن‌ها
ترومبوز ورید عمقی (Deep Vein Thrombosis – DVT)
مقدمه دستگاه گردش خون انسان شامل شبکه‌ای پیچیده از سرخرگ‌ها، سیاهرگ‌ها و مویرگ‌هاست که وظیفهٔ حیاتی انتقال اکسیژن، مواد مغذی و دفع مواد زاید را بر عهده دارد. هرگونه اختلال در این چرخهٔ پویا می‌تواند پیامدهای قابل‌توجهی بر سلامت عمومی بگذارد. یکی از مهم‌ترین این اختلالات، تشکیل لخته در وریدهای عمقی اندام‌ها، به‌ویژه اندام تحتانی
