کیست بیکر را چگونه درمان می کنیم؟

در صورت شک بالینی به کیست بیکر (Baker’s cyst)، تشخیص های افتراقی مهمی نیز وجود دارند که آن ها را باید مدنظر قرار داد و احتمال وجود آن ها را از طریق گرفتن شرح حال و معاینه بالینی و همچنین انجام یکسری از آزمایشات و تصویربرداری ها رد کرد.

• ترمبوز ورید عمقی (DVT): DVT همچنین می تواند به عنوان یکی از عوارص ناشی از کیست پوپلیتئال رخ دهد.

یافته های بالینی به نفع
تشخیص کیست بیکر که به این وسیله می توان آن را از DVT افتراق داد، شامل موارد زیر است:

1. درد و تورم زانو
2. بیماری التهابی مفصلی یا سایر بیماری های زانو
3. تجمع و افزایش مایع مفصلی زانو (افیوژن مفصلی)
4. عدم حساسیت مفصل و اندام در لمس

• سایر توده های کیستیک:

توده های کیستیک دیگر ممکن است در اطراف زانو رخ دهد و به سمت پشت زانو گسترش یابند و علائم مشابه کیست بیکر داشته باشند از جمله گانگلیون، کیست منیسک، بورسیت pes anserine، بورسیت رباط جانبی استخوان درشت نی و کیست های رباط صلیبی. این کیست ها را می توان در سونوگرافی از کیست بیکر به علت عدم گسترش بین تاندون های عضلات گاستروکنمیوس و سمی ممبرانوس افتراق داد.

• تومور

توده های جامد در حفره پوپلیتئال، مانند لیپوما، لیپوسارکوما نادر هستند، اما اغلب می توانند با استفاده از سونوگرافی یا سایر روش های تصویربرداری مانند MRI از کیست های پوپلیتئال تمایز داده شوند.

• آنوریسم پوپلیتئال

آنوریسم شریان پوپلیتئال ممکن است به صورت توده ای در حفره پوپلیتئال ظاهر شود، اما معمولا در معاینه ضربان دار است و می تواند به صورت یک ساختار عروقی در سونوگرافی شناسایی شود.