راهکارهای درمانی گسترده ای برای درمان سندروم خروجی قفسه سینه نوروژنیک (TOS نوروژنیک) از جمله اصلاح سبک زندگی و رویکردهای درمانی محافظه کارانه و همچنین درمان جراحی وجود دارد.
TOS نوروژنیک می تواند ناتوان کننده باشد زیرا می تواند منجر به بروز دردهای مزمن شود.
گزینه های درمانی مختلف به شرح ذیل هستند:
درمان محافظه کارانه در درمان سندروم TOS نوروژنیک بر روی یک رویکرد چند منظوره با ترکیبی از آموزش به بیمار، فیزیوتراپی، رفتاردرمانی و درمان شناختی رفتاری تمرکز دارد و با هدف جلوگیری از نیاز به مداخله جراحی در آینده صورت می گیرد.
بعد از انجام درمان های محافظه کارانه، اکثر بیماران مبتلا به علائم خفیف یا کسانی که درمان را در اوایل شروع بیماری پس از شروع علائم آغاز کرده اند، بهبود قابل توجهی را نشان می دهند.
فیزیوتراپی:
فیزیوتراپی درمان اولیه برای تقریبا تمام بیماران سندروم TOS نوروژنیک است و در یک دوره درمانی ۴ تا ۸ هفته ای بر روی تمریناتی تمرکز دارد که هدف آن ها ایجاد و افزایش فضای بین دنده اول و ترقوه و کاهش بار کششی اندام بر روی شبکه عصبی براکیال است.
افزون بر آن، فیزیوتراپیست ها با آموزش نحوه قرارگیری وضعیت مناسب بدن به بیمار، برنامه های ورزشی آموزشی منظم و بهینه سازی تنفس دیافراگمی برای کاهش استفاده بیش از حد عضلات جانبی، به کاهش فشار خروجی قفسه سینه کمک می کنند.
دارودرمانی:
دارودرمانی می توانند به کاهش علائم دردناک بیماری nTOS کمک کند.
داروهایی که علائم اسپاسم را درمان می کنند شامل شل کننده های عضلانی (به عنوان مثال تیزانیدین)، NSAIDS (به عنوان مثال ملوکسیکام یا ایبوپروفن) و تزریق موضعی ماده بی حس کننده موضعی به عضله تراپزیوس است.
در موارد TOS نوروژنیک (nTOS)، مداخله جراحی برای بیمارانی که به درمان های محافظه کارانه پاسخ نمی دهند، انجام می شود.
برای بیماران مبتلا به TOS نوروژنیک که به درمان محافظه کارانه پاسخ نمی دهند، باید برای رفع فشار شبکه عصبی براکیال (بازویی) با استفاده از برداشتن دنده دهانه رحم، دنده اول یا سایر ناهنجاری هایی که ممکن است باعث ایجاد فشار در خروجی قفسه سینه شود، اقدام جراحی انجام شود.
اقدام جراحی اغلب به صورت ترکیبی از برداشتن قسمتی از عضله اسکالن و نورولیز (برداشتن اعصاب تحت فشار) شبکه عصبی براکیال، انجام می شود.
فهرست مطالب روش های درمانی تومور جسم کاروتید برداشتن تومور جسم کاروتید با جراحی باز، روش اصلی درمان است. روش های درمانی به طور کلی عبارتند از: جراحی باز پرتودرمانی (radiotherapy) آمبولیزاسیون شریانی از طریق کاتتر به روش اندوواسکولار برای متوقف کردن جریان خون به تومور، که ممکن است قبل از انجام جراحی باز برای
فهرست مطالب کیست بیکر چه عوارضی به دنبال خواهد داشت؟ در موارد نادر، کیست بیکر پاره می شود و مایع موجود در کیست به بافت های مجاور در نواحی زانو و ساق پا نشت پیدا می کند و علائمی مانند تورم و قرمزی ساق پا یا کبودی زیر زانو می تواند در نتیجه آن
فهرست مطالب تومور جسم کاروتید چگونه تشخیص داده می شود؟ تومور جسم کاروتید (CBT) معمولا به صورت توده های گردنی بدون علامت تظاهر پیدا می کند که در زیر زاویه فک تحتانی (mandible) قرار دارد. گرفتن شرح حال مناسب و معاینه بالینی دقیق نواحی گردن در تشخیص از اهمیت ویژه ای برخوردار هستند. تشخیص
Powered by WPtouch Mobile Suite for WordPress