فهرست مطالب
درمان های غیردارویی روزاسه
مداخلات غیردارویی ممکن است برای مدیریت تظاهرات پوستی روزاسه مفید باشد. این شامل اجتناب از محرک های گرگرفتگی، مراقبت ملایم از پوست، حفاظت در برابر آفتاب و استفاده از محصولات آرایشی است.
گرگرفتگی آسان یکی از ویژگی های مشترک بیماری روزاسه است. گرگرفتگی یک علامت برجسته و نگران کننده برای برخی از بیماران است و برخی از مطالعات پیشنهاد کرده اند که گرگرفتگی ممکن است به بدتر شدن سایر ویژگی های روزاسه مانند پاپول های التهابی، اریتم (قرمزی) و حساسیت پوستی کمک کند.
قبل از شروع درمان، عوامل تحریک کننده که روزاسه بیمار را تشدید می کنند، باید شناسایی و در صورت امکان از آن ها اجتناب شود. این عوامل ممکن است برای هر بیمار، منحصر به فرد باشد. عوامل محرک شایع شامل دمای بالا یا پایین، باد، نوشیدنی های گرم، کافئین، ورزش، مواد غذایی تند، الکل، هیجان و محصولات پوستی موضعی است که پوست را تحریک می کنند و سد فیزیکی را کاهش می دهند یا داروهایی می باشند که باعث گرگرفتگی می شوند.
علاوه بر این، اقدامات عملی برای کاهش گرگرفتگی پس از برخورد با محرک ها، مانند استفاده از کمپرس های سرد و انتقال به محیط های سرد، ممکن است مفید واقع شوند.
برخی از بیماران متوجه می شوند که ماساژ منظم صورت باعث کاهش لنف ادم می شود.
مراقبت های پوستی:
بیماران مبتلا به روزاسه، به ویژه کسانی که مبتلا به اریتم مرکزی صورت و تلانژکتازی هستند، می توانند حساسیت شدید پوست صورت را همراه با مشکل در تحمل محصولات آرایشی موضعی، محصولات مراقبت پوستی و داروهای (پماد، ژل یا کرم) موضعی تجربه کنند. علاوه بر این، پوست صورت خشن، خشک یا پوسته پوسته یک ویژگی مشترک در این بیماران می باشد.
مرطوب سازی مکرر پوست: کرم های مرطوب کننده و آبرسان به ترمیم و حفظ عملکرد سد فیزیکی پوست کمک می کنند و ممکن است در روزاسه مفید باشند.
پاکسازی ملایم پوست: با وجود پوست حساس، بیماران باید حداقل یک بار در روز صورت خود را تمیز و پاکسازی کنند. به بیماران باید آموزش داده شود که پوست خود را به آرامی با آب ولرم تمیز کنند، با انگشتان خود شستشو دهند و از شستشوی مکانیکی خشن جلوگیری کنند.
اجتناب از محصولات موضعی تحریک کننده: بیماران باید از استعمال محصولات موضعی که ممکن است پوست را تحریک کنند، مانند تونر و عوامل لایه بردار شیمیایی (به عنوان مثال، اسیدهای هیدروکسی آلفا) اجتناب کنند.
استفاده از کرم های ضدآفتاب و پوشش های جلوگیری از مواجهه با نور خورشید:
استفاده از کرم های ضد آفتاب طیف گسترده به صورت روزانه برای همه بیماران مبتلا به روزاسه توصیه می شود. مسدود کننده های فیزیکی مانند تیتانیوم دی اکساید و زینک اکساید به خوبی توسط بیماران تحمل می شوند.
درمان های دارویی و جراحی
درمان قرمزی صورت، گرگرفتگی، حساسیت پوستی و خشکی پوست:
اقدامات غیر دارویی ممکن است به کاهش قرمزی صورت، گرگرفتگی، حساسیت پوستی و خشکی پوست کمک کنند و برای مدیریت برخی از بیماران مبتلا به علائم خفیف کافی می باشند. هنگامی که بهبود رضایت بخش با این مداخلات حاصل نمی شود، درمان با لیزر، تابش پالسی نور شدید یا عوامل دارویی، گزینه های درمانی پیش رو می باشند.
- مداخلات خط اول درمان: تغییرات رفتاری می تواند مفید باشد.
- مداخلات خط دوم درمان: بیمارانی که با مداخلات رفتاری به اندازه کافی بهبود نمی یابند و مایل به درمان اضافی هستند، ممکن است از مداخله پزشکی بهره مند شوند. گزینه ها شامل روش های مبتنی بر نور و عوامل دارویی است.
- لیزر و تابش پالسی نور شدید: لیزر و درمان های مبتنی بر نور، که به طور گسترده ای برای درمان انواع ضایعات عروقی استفاده شده اند، همچنین برای تظاهرات عروقی روزاسه، به ویژه تلانژکتازی استفاده می شوند.
دارو درمانی:
- Topical brimonidine: عامل دارویی با قوی ترین شواهد برای اثربخشی در رابطه با اریتم مداوم صورت در روزاسه، بریمونیدین موضعی است.
- Topical oxymetazoline
درمان پاپول (جوش) و پاسچول (جوش چرکی):
روزاسه می تواند با پاپول های التهابی و یا پاسچول ها در درجه اول با توزیع در مرکز صورت همراه باشد. بیماران اغلب اریتم مداوم صورت، گرگرفتگی مکرر و تلانژکتازی را نیز نشان می دهند.
اکثر بیماران مبتلا به بیماری خفیف تا متوسط را می توان با درمان های موضعی مانند مترونیدازول، اسید آزلائیک، ایورمکتین موضعی یا سولفور سولفاستامید مدیریت کرد. داروهای سیستمیک معمولا در بیمارانی استفاده می شود که به طور رضایت بخش به عوامل موضعی پاسخ نمی دهند یا ضایعات التهابی متعددی دارند.
آنتی بیوتیک های کلاس تتراسایکلین داروهای سیستمیک خط اول برای درمان پاپول ها و پاسچول های روزاسه هستند؛ برای بیمارانی که به تتراسایکلین ها پاسخ نمی دهند یا نمی توانند این داروها را تحمل کنند، درمان با سایر آنتی بیوتیک های خوراکی، گزینه درمانی دیگر است. سایر آنتی بیوتیک های خوراکی کمتر برای درمان روزاسه استفاده می شوند، اما ممکن است موثر باشند. این داروها شامل ماکرولیدها (کلاریترومایسین، آزیترومایسین و اریترومایسین) و مترونیدازول خوراکی است.
درمان روزاسه مقاوم به درمان:
ایزوترتینوئین خوراکی: بیمارانی که به درمان های موضعی و انتی بیوتیک های خوراکی پاسخ نمی دهند ممکن است با ایزوترتینوئین خوراکی بهبود یابند. ایزوترتینوئین خوراکی به عنوان درمان خط اول به دلیل بسیاری از عوارض جانبی دارو، از جمله تراتوژنیک استفاده نمی شود.
لیزر و تابش نور پالسی شدید:
لیزر Non-Ablative (غیرتخریبی) در برابر روزاسه برای بازسازی بافت همبند پوست و بهبود سد فیزیکی اپیدرم پوست موثر است.
لیزرهای عروقی، پایه اصلی درمان روزاسه هستند.
درمان با تایش نور پالسی شدید، با یک لیزر چند رنگ با اهداف مختلف از جمله ملانین و هموگلوبین موجود در پوست است. بنابراین، این روش درمانی برای جوان سازی صورت نیز مفید است و بر ضایعات عروقی، ضایعات رنگدانه ای و مو تاثیر می گذارد.
درمان نگه دارنده:
از انجا که روزاسه یک اختلال مزمن است و درمان آن قطعی و دائمی نیست، ادامه درمان معمولا برای حفظ پاسخ به درمان ضروری است. معمولا، درمان موضعی به صورت طولانی مدت انجام می شود. دوزهای پایین آنتی بیوتیک خوراکی داکسی سایکلین نیز یک گزینه دیگر درمانی است.
روزاسه (Rosacea)-تشخیص
فهرست مطالب بیماری روزاسه (Rosacea) احتمال ابتلا به چه بیماری هایی را افزایش می دهد؟ بیماری روزاسه (Rosacea) ممکن است با افزایش خطر ابتلا به بیماری های دیگر همراه باشد. بیماری گوارشی: قوی ترین ارتباط بین روزاسه و بیماری التهابی روده (IBD) است. سندرم متابولیک: برخی مطالعات نشان داده اند که روزاسه می تواند با
روزاسه (Rosacea)-معرفی و علائم
فهرست مطالب بیماری روزاسه چیست؟ روزاسه (Rosacea) یک بیماری شایع و مزمن است که با علائم گرگرفتگی صورت و طیفی از علائم بالینی، از جمله اریتم (قرمزی)، تلانژکتازی، افزایش ضخامت پوست و فوران التهابی پاپولوپاسچولار (جوش های چرکی) شبیه آکنه، تظاهر پیدا می کند. این بیماری می تواند باعث قرمزی و ایجاد برآمدگی بر
تلانژکتازی هموراژیک وراثتی (HHT)-معرفی و علائم
فهرست مطالب تلانژکتازی هموراژیک وراثتی چیست؟ تلانژکتازی هموراژیک وراثتی (HHT) که همچنین سندرم Osler-Weber-Rendu نیز نامیده می شود، یک اختلال عروقی است که به عنوان یک ویژگی اتوزوم غالب به ارث می رسد. این اختلال بر رگ های خونی در سراسر بدن تاثیر می گذارد و باعث دیسپلازی (تغییرات سلولی غیرطبیعی) عروقی می شود
