کریستین آلبرت تئودور بیلروت

اوج کار بیلروث با پیوستن به هیئت علمی دانشگاه وین آغاز شد، جایی که از سال ۱۸۶۷ تا زمان مرگش در سال ۱۸۹۴ در آنجا کار کرد. در اینجا، بیلروث به عنوان جراح، معلم و دانشمند برجسته شناخته شد. او برای جنگ فرانسه و پروس داوطلب شد و در بیمارستان‌های صحرایی وایسنبورگ و مانهایم کار کرد.

در سال ۱۸۷۲، او اولین کسی بود که بخشی از مری را برداشت و قسمت های باقی مانده را به یکدیگر متصل کرد و در سال ۱۸۷۳، اولین برداشتن کامل حنجره را انجام داد. او اولین جراحی بود که تومور رکتوم را ریسکت کرد و تا سال ۱۸۷۶، او ۳۳ عمل از این دست انجام داده بود.

تا سال ۱۸۸۱، بیلروث عمل جراحی روده را تقریباً عادی جلوه داده بود و آماده بود تا کاری را انجام دهد که در زمان خود به عنوان وحشتناک ترین عمل جراحی شکم قابل تصور به نظر می رسید: برداشتن پیلور سرطانی (انتهای پایین معده). اجرای این عمل شور و هیجان زیادی ایجاد کرد و عصر مدرن جراحی را آغاز کرد. روش‌های برداشتن او، اگرچه اصلاح شده بود، اما سال‌ها مورد استفاده قرار گرفت.

جراحی پلاستیک به خصوص صورت از دیگر تخصص های او بود. بسیاری او را جراح برجسته آلمانی در اواخر قرن نوزدهم می‌دانند. او که یک استاد جراحی برجسته بود، توانست پزشکی تجربی را به عمل بالینی برساند.

او ایده‌های رادیکالی در مورد آموزش جراحی داشت و از کارآموزی طولانی‌مدت جراحی در تکمیل مطالعات پزشکی متشکل از کارهای اولیه در بیمارستان‌ها و به دنبال آن از انجام کالبدشکافی بر روی جسد و حیوانات آزمایشی دفاع می‌کرد. بسیاری از کسانی که با او مناظره کردند ایده های او را پذیرفتند. بیلروث یکی از اعضای آکادمی علوم در وین بود. بیلروث خانه جامعه پزشکان را در وین تأسیس کرد و به دلیل تلاش های بی سابقه او بود که “Rudolfinerhaus“، موسسه ای برای آموزش پرستاران “جهانی” در وین تاسیس شد.