کیست بیکر چه علائمی دارد؟

وجود یک مایع روان کننده به نام مایع سینوویال (مایع مفصلی) به چرخش و حرکت آرام پا در مفصل زانو کمک می کند و اصطکاک بین قسمت های متحرک زانو را کاهش می دهد. اما گاهی اوقات، بیماری های زمینه ای می تواند باعث شود که مفصل زانو بیش از حد مایع سینوویال تولید کند و کپسول مفصلی دچار فتق شود یا بورسای موجود حفره پوپلیتئال در اثر فشار وارده بزرگ شود. هنگامی که این اتفاق رخ می دهد، مایع می تواند در پشت زانو جمع شود و منجر به ایجاد کیست بیکر شود.

مکانیسم های شایع ایجاد کننده کیست بیکر به شرح ذیل هستند:

• افزایش تولید مایع سینوویال در پاسخ به تروما (به عنوان مثال، پارگی منیسک) یا بیماری مفصلی (به عنوان مثال، روماتیسم مفصلی)
• تجمع مایع سینوویال در حفره پوپلیتئال به دلیل عملکرد مشابه دریچه عضلات ناحیه پوپلیتئال در کنترل تبادل مایع بین فضای مفصلی و کیست در اثر حرکات زانو 
• هنگامی که زانو خم می شود، فشار مفصل مایع سینوویال را به داخل بورسا وارد می کند، از سوی دیگر وقتی زانو در وضعیت افقی قرار می گیرد، عضلات ناحیه پوپلیتئال مسیر بین فضای مفصلی و حفره پوپلیتئال را می بندد که از خروج مایع از این حفره جلوگیری می کند
• بزرگ شدن بورسای گاستروکنمیوس-سمی ممبرانوس به علت وارد شدن ضربه های کوچک به بورسا همراه با انقباضات عضلانی
• فتق کپسول مفصلی به حفره پوپلیتئال.