بیماری شریان محیطی یا «PAD» وضعیتی است که بر رگ‌های خونی (شریان‌ها) که خون را به پاها می‌رسانند، تأثیر می‌گذارد. PAD می تواند باعث درد عضلانی شود که با فعالیت بدتر و با استراحت بهتر می شود. به این حالت “لنگش” می گویند. PAD همچنین می تواند باعث شود که زخم های پا کندتر از حد معمول بهبود پیدا کنند. این مقاله فقط در مورد پا درد مربوط به PAD است.
به طور معمول، خون به راحتی از طریق شریان ها به تمام قسمت های بدن جریان می یابد. اما گاهی اوقات، توده های چربی به نام “پلاک” در داخل دیواره سرخرگ ها ایجاد می شود. پلاک می تواند باعث باریک شدن یا انسداد شریان ها شود و از جریان طبیعی خون جلوگیری کند. وقتی ماهیچه ها خون کافی دریافت نمی کنند، علائم ممکن است رخ دهد.
برخی از افراد شانس بیشتری برای ابتلا به PAD دارند، مانند افرادی که:
PAD اغلب باعث درد در پشت ساق پا می شود. درد معمولاً با پیاده روی یا ورزش های دیگر بدتر می شود و با استراحت بهتر می شود. PAD همچنین می تواند باعث درد در باسن، ران یا گاهی اوقات در پاها شود. افرادی که پا درد دارند می توانند علائم دیگری نیز داشته باشند، مانند:
علائم لنگش ممکن است خفیف یا شدید باشد، بسته به موارد زیر:
آره. پزشک شما می‌تواند آزمایش‌های مختلفی را انجام دهد تا متوجه شود که آیا PAD دارید یا خیر، و شدت آن را بررسی کند. ایشان ممکن است:
● فشار خون را در بازو و ساق پا (درست بالای مچ پا) اندازه گیری کنید – این کار در حالت استراحت و درست بعد از ورزش انجام می شود، سپس اعداد با هم مقایسه می شوند.
●فشار خون را در جاهای دیگر پای خود مانند ران بررسی کند
●تصویربرداری از رگ‌های خونی مانند سونوگرافی را توصیه کنند – این تست می‌تواند تصاویری از شریان‌هایی را که خون را به پا می‌آورند نشان دهد.
برای کمک به درمان PAD خود و جلوگیری از بدتر شدن آن، می توانید:
در کنار برنامه پیاده روی و تحت کنترل گرفتن شرایط پزشکی، برخی از افراد با دارو نیز درمان می شوند. داروهای مورد استفاده برای درمان PAD می توانند علائم را کاهش دهند، جریان خون را در پاها افزایش دهند و به افراد کمک کنند بدون درد بیشتر راه بروند. اکثر پزشکان از بیماران خود می خواهند که دارویی به نام سیلوستازول (نام تجاری: Pletal) را امتحان کنند. اما افرادی که مشکلات قلبی خاصی دارند نمی توانند سیلوستازول مصرف کنند و باید داروی دیگری مصرف کنند.
اگر پس از مصرف داروها همچنان علائم شدید داشتید، پزشک با شما در مورد امکان انجام روشی برای افزایش جریان خون در پاها و پاها صحبت خواهد کرد. گزینه های درمانی شما ممکن است شامل موارد زیر باشد:
●آنژیوپلاستی یا استنت گذاری – برای این روش ها، پزشک لوله نازکی را با یک بالون در انتهای آن وارد قسمتی از سرخرگ می کند که مسدود شده است. سپس بالون را باد می کنند تا انسداد باز شود. گاهی اوقات، پزشک ممکن است نیاز داشته باشد که شریان را با استفاده از یک لوله توری کوچک به نام “استنت” باز کند که در بدن باقی می‌ماند.
●آنژیوپلاستی باز – این شامل بریدن شریان، تمیز کردن پلاک، سپس بستن یا “پچ کردن” برش است.
●جراحی بای پس – در حین جراحی بای پس، پزشک تکه ای از ورید را از قسمت دیگری از بدن برمی دارد. سپس، آن قطعه (به نام پیوند ورید) را در بالا و زیر ناحیه مسدود شده دوباره می‌چسباند. این کار خون را در اطراف ناحیه مسدود شده هدایت می کند و به آن اجازه می دهد تا به قسمتی از پا برسد که خون کافی دریافت نمی کند. گاهی اوقات پزشک می تواند به جای گرفتن ورید از قسمت دیگری از بدن از پیوند مصنوعی یا گرافت عروقی استفاده کند.
آنژیوپلاستی و استنت گذاری و پچ آنژیوپلاستی برای درمان نواحی مسدود شده که کوتاه هستند بهترین کارایی را دارند. جراحی بای پس برای درمان نواحی مسدود شده طولانی مدت بهتر عمل می کند. افرادی که کمترین مشکلات درازمدت را بعد از جراحی بای پس دارند شامل کسانی می شوند که کمتر از ۷۰ سال دارند و دیابت ندارند.
پزشک ممکن است بسته به علائم، سن و مشکلات پزشکی، روش خاصی را برای شما توصیه کند. اما بسیاری از افراد می توانند انتخاب کنند که کدام روش را انجام دهند. اگر پزشک به شما یک انتخاب پیشنهاد داد، بپرسید:
Powered by WPtouch Mobile Suite for WordPress
