کارگذاری کاتتر ورید مرکزی در وریدهای مرکزی و بزرگ بدن با بروز تعدادی از عوارض و به ویژه عفونت خونی کاتتر ورید مرکزی (CRBSI) همراه است که علائم و عوارضی را به دنبال خواهد داشت که در ادامه مورد بررسی قرار خواهند گرفت.
کاتترهای دابل لومن تونل شده (پرمیکت) علاوه بر کاربرد برای دسترسی کوتاه مدت و میان مدت وریدی در بیماران همودیالیزی، همچنین برای دسترسی دائمی عروقی در برخی از بیماران، به ویژه کسانی که دارای گزینه های جایگزین محدودی برای دسترسی عروقی هستند،نیز مورد استفاده قرار می گیرند.
اکثر عفونت های جریان خون در بیمارانی که دیالیز می شوند، ناشی از عفونت کاتترهای ورید مرکزی است. اکثر عفونت ها به دلیل وجود و نفوذ باکتری های فلور نرمال پوست است که در پوست اطراف محل ورود کاتتر به پوست قرار دارند که در اثر دستکاری عروقی و آلوده شدن کاتتر و متعاقباً ورود آن ها به جریان خون، عفونت خونی کاتتر ورید مرکزی را ایجاد می کنند.
عفونت خونی کاتتر وریدی همودیالیز می تواند منجر به بروز عوارض ناشی از گسترش عفونت در خون مانند استئومیلیت (عفونت استخوان)، اندوکاردیت (عفونت دریچه های قلب)، التهاب مفصلی چرکی یا تشکیل آبسه اپیدورال (اطراف سخت شامه جدار مغز) شود.
مهمترین عامل خطر برای بروز عفونت خونی کاتتر ورید مرکزی در کاتتر های تونل شده استفاده طولانی مدت از کاتتر است. سایر عوامل خطر شامل سابقه عفونت خونی کاتتر قبلی، جراحی اخیر، دیابت، اضافه بار آهن در بدن، ضعف سیستم ایمنی ( مانند پیوندکلیه،شیمی درمانی،سرطان و داروهای سرکوبگر سیستم ایمنی) و کاهش سطح آلبومین خون است.
عفونت خونی ناشی از کاتتر در میان بیمارانی که کاتترهای غیر تونلی (دابل لومن معمولی یا شالدون) دارند، در مقایسه با بیمارانی که کاتتر تونل شده(پرمیکت) دارند، دو تا سه برابر بیشتر است، بخشی از این اختلاف میزان بروز عفونت به دلیل تفاوت در طراحی کاتتر مانند داشتن کاف در کاتتر های تونل شده است . به عنوان مثال، کاف موجود در خارج از ورید و کارگذاری شده در زیر پوست در کاتترهای تونل شده ،یک مانع مکانیکی را تشکیل می دهد که ورود باکتری های فلور نرمال پوست را به جریان خون محدود می کنند و در نتیجه میزان بروز عفونت را کاهش می دهند.
بروز عفونت خونی باکتریایی در بیمارانی که از کاتتر تونل شده استفاده می کنند در مقایسه با بیمارانی که فیستول شریانی وریدی (AVF) یا شانت دارند تقریبا ۱۰ برابر بیشتر است. علاوه بر این، بیماران همودیالیزی با واسطه کاتتر در مقایسه با بیماران تحت همودیالیز از طریق شانت، دو تا سه برابر بیشتر در معرض خطر بستری و مرگ و میر ناشی از عفونت خونی کاتتر وریدی هستند.
با اینکه تب و یا لرز، علائمی غیراختصاصی هستند ولی مفیدترین سرنخ های بالینی برای حضور عفونت خونی کاتتر ورید مرکزی (CRBSI) هستند.
نتایج مطالعات نشان داده است که وجود تب و یا لرز در بیماران همودیالیزی وابسته به کاتتر با کشت خون مثبت در بخش قابل توجهی از بیماران همراه بود که نشانه احتمال عفونت خونی ناشی از کاتتر می باشد.
اکثر موارد عفونت های خونی کاتتر همودیالیز در غیاب عفونت خارج از محل کاتتر ( که همراه با ترشح چرکی و قرمزی و ورم در محل قرارگیری کاتتر در پوست) رخ می دهد. با این حال، وجود عفونت خارج از محل کاتتر(عفونت پوست محل کاتتر)، به شکلی قوی حضور همزمان عفونت جریان خون را پیش بینی می کند.
تظاهرات بالینی کمتر شایع عفونت خونی کاتتر وریدی ممکن است شامل ناپایداری همودینامیک، کاهش سطح هوشیاری، اختلال عملکرد کاتتر و سایر علائم سپسیس مانند کاهش درجه حرارت بدن، اسیدوز و افت فشار خون باشد.
فهرست مطالب کارگذاری کاتتر ورید مرکزی چه عوارض احتمالی در پی دارد؟ استفاده از کاتتر ورید مرکزی اغلب برای بهبود بیماران بدحال بسیار مهم و حیاتی است. دسترسی ورید مرکزی به طور گسترده برای اقدامات مهم از جمله احیای سریع مایعات، تجویز دارو، تغذیه تزریقی و حتی برای انجام همودیالیز استفاده می شود. انواعی
فهرست مطالب دسترسی ورید مرکزی چیست؟ یک دستگاه دسترسی ورید مرکزی یعنی یک کاتتر ورید مرکزی (central venous catheter) را در یک ورید مرکزی قفسه سینه (به عنوان مثال، ورید اجوف فوقانی، ورید براکیوسفالیک، ورید ساب کلاوین(زیرترقوه ای)، ورید ژوگولار(گردنی) داخلی) یا سیستم وریدی ایلیو کاوال (به عنوان مثال، ورید اجوف تحتانی، ورید ایلیاک،
فهرست مطالب کاتتر ورید مرکزی (Central venous catheter) چیست؟ کاتتر لاین مرکزی یا “لاین مرکزی” نوع خاصی از IV (دسترسی وریدی) است. شما همچنین ممکن است نام لاین مرکزی را به نام “کاتتر ورید مرکزی” (CVC) شنیده باشید. دستگاه دسترسی وریدی مرکزی، به عنوان یک کاتتر قرار داده شده در یک ورید مرکزی قفسه
Powered by WPtouch Mobile Suite for WordPress