فهرست مطالب
راهکارهای تشخیصی سندروم TOS شریانی
تظاهرات بالینی سندروم خروجی قفسه سینه شریانی (TOS شریانی) شامل ترومبوز حاد، تنگی مزمن شریانی، ایسکمی غیر ترومبوتیک، آمبولیزاسیون دیستال (انتهایی) و انسداد کامل شریانی می باشند. لنگش ودرد بازو، سردی و رنگ پریدگی ممکن است ناشی تنگی یا انسداد مزمن شریانی باشد و در این موارد باید به این سندروم شک کرد.
علل سندروم TOS شریانی را می توان به دو دسته علل استخوانی و غیر استخوانی تقسیم کرد. علل استخوانی می تواند ناهنجاری های مادرزادی مانند سندروم دنده گردنی یا تومورهای استخوانی یا ناهنجاری های استخوانی ناشی از تروما مانند شکستگی ترقوه باشد. علل غیراستخوانی شامل هایپرتروفی عضلات اسکالن، اسکار پس از جراحی یا بیماری شریانی زمینه ای می باشد.
تشخیص بالینی این سندروم بسیار دشوار و چالشبرانگیز است و در حال حاضر معیارهای مشخصی برای تشخیص وجود ندارد.
سندروم خروجی قفسه سینه شریانی از طریق گرفتن شرح حال دقیق از بیمار و معاینات بالینی تشخیص داده میشود.
روش های تصویربرداری شامل رادیوگرافی گردن و قفسه سینه برای ارزیابی دنده های اضافی یا خارج گردنی، CTA، MRI/MRA، سونوگرافی داپلر ناحیه زیر بغل و همچنین آنژیوگرافی است.
هیچ تست آزمایشگاهی ضروری برای تشخیص سندروم TOS شریانی وجود ندارد. با این حال، سنجه های آزمایشگاهی خاصی برای حذف علل سیستمیک ایسکمی اندام فوقانی از لیست تشخیص های افتراقی، مانند واسکولیت (التهاب عروقی) و اختلالات بافت همبند وجود دارند که بایستی مورد بررسی قرار بگیرند.
مانورهای تشخیصی
مانورهای فشاری مانند، تست Adson، مانور Costoclavicular (موقعیت نظامی) و مانور Hyperabduction (دور کردن شانه بیش از ۹۰ درجه از سطح بدن) از گذشته برای کمک به تشخیص سندروم TOS استفاده شده اند، اما هیچ کدام به اندازه کافی دقیق نیستند و موارد مثبت کاذب نسبتاً بالایی دارند. از بین رفتن یا کاهش نبض رادیال با این مانورها به عنوان نتیجه مثبت مانور تشخیصی در نظر گرفته می شود.
سونوگرافی در سندروم TOS شریانی
سونوگرافی دوپلکس از شریان های ساب کلاوین و آگزیلاری (زیربغل) ممکن است تغییرات آنوریسمی، امواج جریان خون شریانی کند یا سرعت جریان خون بالای مرتبط با تنگی ناشی از فشار بر روی شریان را نشان دهد.
سنجش حجم ضربان یا فشار قطعه ای
آزمایش تعیین حجم ضربان یا ثبت فشار قطعه ای که در سطوح مختلف در اندام فوقانی گرفته می شود، می تواند در تعیین موقعیت انسداد شریانی در صورتی که آمبولیزاسیون ناشی از سندروم TOS شریانی رخ داده باشد، مفید واقع شود.
کاهش ارتفاع و دامنه موج های دیجیتال ثبت شده در اندام آسیب دیده در طول مانورهای فشاری همراه با وجود یافته های طبیعی در اندام مقابل نشان دهنده فشرده شدن شریان ساب کلاوین در بیمار علامت دار است.
رادیوگرافی قفسه سینه
کالج رادیولوژی آمریکا، رادیوگرافی قفسه سینه را به عنوان روش تصویربرداری اولیه در بیماران مشکوک به سندروم TOS توصیه می کند.
رادیوگرافی قفسه سینه برای تشخیص سندروم TOS شریانی کافی نیست، اما ممکن است همراه با سایر روش های تصویربرداری برای شناسایی ناهنجاری های دنده ها، ناهنجاری های استخوانی یا سایر ضایعات استخوانی که ممکن است باعث تنگی خروجی قفسه سینه شوند، مورد استفاده قرار بگیرند.
سی تی آنژیوگرافی (CTA)
سی تی آنژیوگرافی (CTA) با تجویز داخل وریدی یک ماده حاجب یک روش تصویربرداری کارآمد برای حصول اطمینان از تشخیص و کمک به تصمیم گیری درباره جراحی است. علاوه بر شناسایی محل دقیق فشرده سازی شریان، CTA ممکن است بیماری شریانی که نیاز به درمان دارد، مانند آنوریسم شریان ساب کلاوین، ترومبوز شریانی، عدم یکپارچگی لایه داخلی جدار شریان یا تنگی ثابت شریانی را نیز شناسایی کند.
در حال حاضر، CTA به روش جایگزین آنژیوگرافی مبتنی بر کاتتر به عنوان روش اصلی تصویربرداری برای تشخیص سندروم TOS شریانی در اکثر مراکز درمانی تبدیل شده است.
آنژیوگرافی از طریق ام آر آی (MRA)
آنژیوگرافی رزونانس مغناطیسی (MRA) ممکن است روش جایگزین قابل قبولی برای سی تی آنژیوگرافی یا آنژیوگرافی مبتنی بر کاتتر باشد، چرا که مزیت این روش، اجتناب از استفاده از پرتوهای یونیزان و غیرتهاجمی بودن می باشد. در حالی که MRA در برخی از مراکز به عنوان روش تصویربرداری انتخابی در نظر گرفته می شود، به نظر می رسد حساسیت روش MRA برای تشخیص سندروم TOS شریانی کم است..
آنژیوگرافی در سندروم TOS شریانی
آنژیوگرافی اندام فوقانی به عنوان روش استاندارد برای ارزیابی سندروم TOS شریانی در نظر گرفته شده است و هنوز هم در شرایط مناسب برای درمان اندوواسکولار، مورد استفاده قرار می گیرد.
با این حال، آنژیوگرافی مبتنی بر کاتتر برای ارزیابی سندروم TOS شریانی با روش CTA که کمتر تهاجمی است، جایگزین شده است.
CTA همچنین می تواند برای ارزیابی گردش خون قسمت های دیستال (انتهایی) اندام نیز استفاده شود، اما انجام آنژیوگرافی مبتنی بر کاتتر برای مشاهده شریان های کوچک دیستال بازو و دست ضروری می باشد.
کیست بیکر چگونه تشخیص داده می شود؟
فهرست مطالب کیست بیکر چه عوارضی به دنبال خواهد داشت؟ در موارد نادر، کیست بیکر پاره می شود و مایع موجود در کیست به بافت های مجاور در نواحی زانو و ساق پا نشت پیدا می کند و علائمی مانند تورم و قرمزی ساق پا یا کبودی زیر زانو می تواند در نتیجه آن
تومور جسم کاروتید را چگونه تشخیص می دهیم؟
فهرست مطالب تومور جسم کاروتید چگونه تشخیص داده می شود؟ تومور جسم کاروتید (CBT) معمولا به صورت توده های گردنی بدون علامت تظاهر پیدا می کند که در زیر زاویه فک تحتانی (mandible) قرار دارد. گرفتن شرح حال مناسب و معاینه بالینی دقیق نواحی گردن در تشخیص از اهمیت ویژه ای برخوردار هستند. تشخیص
کیست بیکر چه علائمی دارد؟
فهرست مطالب کیست بیکر (Baker’s Cyst) چیست؟ کیست بیکر (Baker’s cyst) که به نام کیست پوپلیتئال یا پارامنیسکال نیز شناخته میشود، یک کیسه پر از مایع است که در پشت زانو قرار دارد. این کیست به شکل تورم در حفره پوپلیتئال واقع در پشت زانو تظاهر پیدا می کند که ناشی از بزرگ شدن