فهرست مطالب
روش های تشخیص TOS نوروژنیک
اگر چه سندروم TOS نوروژنیک، شایع ترین زیرگروه از سندروم های خروجی قفسه سینه است، اما ۹۵ درصد از موارد این سندروم را به خود اختصاصا می دهد.
همچنین چالشی ترین موضوع درباره این سندروم، تشخیص دشوار آن است و نیاز به بررسی های دقیق تر و استفاده از معیارهای تشخیصی خاصی دارد و تشخیص آن به شدت به گرقتن شرح حال دقیق و کامل و معاینه فیزیکی متکی می باشد.
بر خلاف TOS شریانی و TOS وریدی که می شود با استفاده از سونوگرافی یا سی تی آنژیوگرافی آن ها را تشخیص داد، اقدامات تشخیصی برای تشخیص nTOS محدود است.
با علائم مشابه، تشخیص های افتراقی زیادی مطرح هستند که تشخیص nTOS را دشوار می کنند مانند بیمارانی که درد گردن و بازو دارند ممکن است با رادیکولوپاتی گردنی، آسیب عضلات روتاتور کاف یا به دام افتادن عصب محیطی به اشتباه تشخیص داده شوند.
اولین گام در تشخیص سندورم خروجی قفسه سینه عصبی (TOS نوروژنیک)، گرفتن شرح حال و معاینه بالینی می باشد.
شرح حال:
علامت های شایع بیماری که در شرح حال اهمیت دارند،عبارت اند از:
- پارستزی (احساس سوزن سوزن شدن یا بی حسی) در انگشتان و دست
- درد اندام فوقانی در سمت آسیب دیده
- تغییر رنگ پوست دست
- سردی اندام
- احساس ناراحتی و ضعف در گردن، شانه و زیر بغل
- اختلال عصبی سمپاتیک
- یک علامت شاخص به نام “Gilliat-Summer-Hand” است که به صورت اتلاف شدید عضلانی (ضعف عضلانی) در پایه انگشت شست وجود دارد.
بیماران همچنین ممکن است سابقه تروما به گردن، شکستگی استخوان ترقوه و سقوط از پله ها یا افتادن را ذکر کنند. ارزیابی عوامل خطر شغلی، حرفه ای یا ورزشی مهم است. سایر علائم کلیدی که می تواند از یک شرح حال کامل به دست بیاوریم، شامل شکایت از اختلالات خواب و ضعف است، در حالی که عوامل تشدید کننده می تواند شامل ورزش، حرکات بازوی بالای سر و رانندگی باشد.
معیارهای تشخیصی
در سال ۲۰۱۶، برای رفع دشواری های تشخیصی سندروم TOS نوروژنیک، ۴ معیار تشخیصی توسط انجمن جراحان عروق مطرح گردید که به شرح ذیل می باشند و وجود ۳ مورد از ۴ مورد ذیل تشخیص nTOS را مسجل می سازد:
- علائم موضعی در یک منطقه در حال فشرده سازی (به عنوان مثال، دیواره قفسه سینه، عضله تراپزیوس، گردن) که با درد در لمس در آن منطقه تایید شده است
- یافته های محیطی حاکی از علائم مرتبط با آسیب بازو یا دست بر اساس سابقه، و تایید شده توسط مانورهای تحریکی تشخیصی که با گسترش و بدتر شدن علائم همراه هستند.
- عدم وجود سایر تشخیص های منطقی یا احتمالی مانند آسیب های گردن، شانه یا عصب محیطی
- پاسخ مثبت به تزریق داخل عضله اسکالن (به طور معمول با تزریق ماده بی حس کننده موضعی)
مانورهای تشخیصی
معاینه عصبی استاندارد اغلب قادر به تشخیص سندروم TOS نوروژنیک نیست. علاوه بر حساسیت بیش از حد عضلات اسکالن در لمس و کاهش حساسیت به لمس بسیار سبک در انگشتان دست، معاینه nTOS باید شامل مشاهده علائم و پاسخ های بدن به انواع مانورهای تحریکی باشد.
سه مانور تحریکی که باید در بیماران مبتلا به TOS، به ویژه TOS نوروژنیک اجرا و مستند شود، به شرح زیر است:
Elevated arm stress test (EAST or Roos test):
تست استرس ناشی از بالابردن بازو برای مشاهده علائم مثبت در موارد تنگی مثلث اسکالن به کار می رود. نتیجه مثبت آزمایش شروع درد، پارستزی (اختلال حس یا بی حسی)، سنگینی یا ضعف اندام را تسریع می کند.
Modified upper limb tension test (Elvey test):
تست تنش اندام فوقانی با کشش شبکه عصبی براکیال (بازویی) انجام می شود. زمانی نتیجه تست مثبت در نظر گرفته می شود که در هر نقطه در طول موقعیت گام به گام، بیمار شروع یا تشدید درد گردن و یا بازو را گزارش کند.
Adson test:
معمولا برای تشخیص یا ایجاد یک پاسخ در تشخیص یک سندرم خروجی قفسه سینه عروقی (وریدی یا شریانی) انجام می شود. زمانی نتیجه تست مثبت در نظر گرفته می شود که ایجاد علائم یا از دست دادن پالس رادیال مشاهده شود.
برخی از محققان بر این باورند که موثرترین مانور تحریکی تشخیصی، تست کشش اندام فوقانی یا تست Elvey است. پاسخ منفی در این تست معمولا برای رد تشخیص TOS نوروژنیک کافی است.
تست های تشخیصی TOS نوروژنیک
نتایج آزمایشات الکتروفیزیولوژیک معمولی( مانند نوار عصب و عضله) و تصویربرداری در بیماران مبتلا به TOS نوروژنیک اغلب طبیعی یا غیر اختصاصی است. بنابراین تشخیص TOS نوروژنیک تا حد زیادی به یافته های بالینی و تعداد محدودی از آزمایشات بیشتر تکیه دارد.
تصویربرداری تشخیصی:
تصویربرداری های تشخیصی مانند سی تی اسکن، رادیوگرافی قفسه سینه، MRI و سونوگرافی اغلب برای تشخیص شرایط زمینه ای که می تواند باعث علائم شود، استفاده می شوند. به عنوان مثال، رادیوگرافی و سی تی اسکن قفسه سینه می توانند حضور دنده گردنی را شناسایی کنند.
رادیوگرافی یا تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) از ستون فقرات گردنی نیز برای حذف علل دیگر بروز علائم مانند رادیوکولوپاتی گردنی از تشخیص های افتراقی مهم هستند.
نوار عصب و عضله (EMG-nCV):
بسیاری از بیماران تحت الکترومیوگرافی (EMG) و تست سرعت هدایت عصبی (NCV) ( نوار عصب و عضله) قرار می گیرند. برای TOS نوروژنیک، این تست ها معمولا نتایج طبیعی یا غیر اختصاصی دارند ولی در ارزیابی تشخیصی nTOS مفید هستند. زیرا آنها به حذف سایر سندروم های نوروپاتیک فشاری از لیست تشخیص های افتراقی کمک می کنند. مطالعات الکتروفیزیولوژیک برای طبقه بندی سندروم خروجی قفسه سینه نوروژنیک به ۲ نوع “واقعی” در مقابل “غیر اختصاصی” به کار گرفته می شوند.
تست تزریق داخل عضلانی:
با توجه به اخرین دستورالعمل های انجمن جراحان عروق در سال ۲۰۱۶، یکی دیگر از اقدامات تشخیصی که ارزش تشخیصی بالایی دارد، تزریق ماده بی حس کننده موضعی، معمولا به داخل عضلات اسکالن است. تزریق می تواند به تشخیص کمک کند و حتی به پیش بینی نتایج جراحی مثبت برای سندروم TOS نوروژنیک کمک کند.
کیست بیکر چگونه تشخیص داده می شود؟
فهرست مطالب کیست بیکر چه عوارضی به دنبال خواهد داشت؟ در موارد نادر، کیست بیکر پاره می شود و مایع موجود در کیست به بافت های مجاور در نواحی زانو و ساق پا نشت پیدا می کند و علائمی مانند تورم و قرمزی ساق پا یا کبودی زیر زانو می تواند در نتیجه آن
تومور جسم کاروتید را چگونه تشخیص می دهیم؟
فهرست مطالب تومور جسم کاروتید چگونه تشخیص داده می شود؟ تومور جسم کاروتید (CBT) معمولا به صورت توده های گردنی بدون علامت تظاهر پیدا می کند که در زیر زاویه فک تحتانی (mandible) قرار دارد. گرفتن شرح حال مناسب و معاینه بالینی دقیق نواحی گردن در تشخیص از اهمیت ویژه ای برخوردار هستند. تشخیص
کیست بیکر چه علائمی دارد؟
فهرست مطالب کیست بیکر (Baker’s Cyst) چیست؟ کیست بیکر (Baker’s cyst) که به نام کیست پوپلیتئال یا پارامنیسکال نیز شناخته میشود، یک کیسه پر از مایع است که در پشت زانو قرار دارد. این کیست به شکل تورم در حفره پوپلیتئال واقع در پشت زانو تظاهر پیدا می کند که ناشی از بزرگ شدن