فهرست مطالب
انواع دسترسی ورید مرکزی برای همودیالیز طولانی مدت
هدف از دسترسی وریدی مرکزی برای همودیالیز طولانی مدت، فراهم کردن دسترسی طولانی یا مادام العمر به جریان خون با حداقل میزان بروز عوارض مرتبط است.
دسترسی وریدی برای همودیالیز معمولا در اندام فوقانی به دست می آید. درحالی که اندام تحتانی مانند ورید فمورال (رانی) کمتر مورد استفاده قرار می گیرد.
انواع اصلی دسترسی ورید مرکزی برای همودیالیز طولانی مدت عبارتند از:
فیستول شریانی وریدی (شانت یا AV Fistula):
ایجاد ارتباط بین شریان (رگ پرفشار) و ورید (رگ کم فشار و با حجم خون بالاتر) با جراحی است و معمولا با آناستوموز (پیوند) ورید به شریان ساخته می شود.
شایع ترین فیستول های شریانی وریدی، فیستول (ارتباط) شریان رادیال به ورید سفالیک و یا فیستول شریان بازویی (براکیال) به ورید سفالیک می باشند.
گرافت های شریانی وریدی (AV Graft):
با استفاده از ایجاد پیوند بین شریان و ورید ساخته می شوند.
شایع ترین گرافت های شریانی وریدی شامل گرافت شریان رادیال به ورید سفالیک، گرافت شریان بازویی به ورید سفالیک یا ورید بازویی، گرافت شریان بازویی به ورید جانبی و یا گرافت شریان فرعی به ورید جانبی می باشند.
کاتترهای وریدی مرکزی:
کاتترهای تونل شده و کاف دار که دارای دو لومن هستند، به طور معمول برای همودیالیز طولانی مدت استفاده می شوند. آنها به طور معمول از طریق ورید ژوگولار داخلی وارد جریان خون می شوند و به صورت زیر جلدی با یک کاف داکرون در محل خروج کاتتر از پوست تونل می شوند.
عوارض دسترسی ورید مرکزی طولانی مدت برای همودیالیز
فیستول های شریانی وریدی (شانت)، هنگامی که بالغ می شوند و جریان خون کافی در آنها برقرار می شود، با کمترین میزان عوارض همراه هستند، اگرچه برخی از آنها ممکن است برای شروع استفاده یا به علت آنژیوپلاستی مکرر برای حفظ جریان خون نیاز به آنژیوپلاستی داشته باشند.
بیمارانی که از گرافت شریانی وریدی استفاده می کنند در معرض خطر بیشتری از عوارض طولانی مدت، به ویژه تنگی در آناستوموز وریدی یا ترومبوز (تشکیل لخته) می باشند. AV Graft نیز می تواند دچار عفونت شود ، در حالی که فیستول شریانی وریدی به ندرت دچار عفونت می شود.
توجه: همچنین گرافت های شریانی وریدی ممکن است میزان بالاتری از سندرم دزدی (Steal Syndorme) مرتبط با دیالیز را داشته باشند.
بیماران استفاده کننده از کاتترهای وریدی مرکزی در معرض خطر بالاتری عوارض پس از استفاده اولیه برای همودیالیز، از جمله افت جریان خون کاتتر یا ترومبوز و انسداد مسیر جریان خون، عوارض مکانیکی شامل خارج شدن کاتتر یا ترک خوردن کاتتر یا اختلال عملکرد کاتتر، عوارض عفونی شامل عفونت های محل خروج کاتتر یا تونل و عفونت های خونی) و آسیب به وریدهای مرکزی می باشند.
توجه: کاتترهای ورید مرکزی اغلب نیاز به تعویص و یا کارگذاری مجدد برای حفظ دسترسی وریدی دارند.
بهترین دسترسی وریدی برای همودیالیز مادام العمر چیست؟
تصمیم گیری برای انتخاب دسترسی ورید مرکزی طولانی مدت یا مادام العمر به شرایط بیمار بستگی دارد.
فیستول های شریانی وریدی (شانت) به دلیل میزان مرگ و میر پایین تر، میزان عوارض پایین تر و هزینه های پایین تر، به میزان بیشتری برای همودیالیز مادام العمر توصیه می شوند.
کاتتر ورید مرکزی-عوارض احتمالی کارگذاری کاتتر ورید مرکزی چیست؟
فهرست مطالب کارگذاری کاتتر ورید مرکزی چه عوارض احتمالی در پی دارد؟ استفاده از کاتتر ورید مرکزی اغلب برای بهبود بیماران بدحال بسیار مهم و حیاتی است. دسترسی ورید مرکزی به طور گسترده برای اقدامات مهم از جمله احیای سریع مایعات، تجویز دارو، تغذیه تزریقی و حتی برای انجام همودیالیز استفاده می شود. انواعی
کاتتر ورید مرکزی-چه زمانی از کاتتر ورید مرکزی برای بیماران استفاده می شود؟
فهرست مطالب دسترسی ورید مرکزی چیست؟ یک دستگاه دسترسی ورید مرکزی یعنی یک کاتتر ورید مرکزی (central venous catheter) را در یک ورید مرکزی قفسه سینه (به عنوان مثال، ورید اجوف فوقانی، ورید براکیوسفالیک، ورید ساب کلاوین(زیرترقوه ای)، ورید ژوگولار(گردنی) داخلی) یا سیستم وریدی ایلیو کاوال (به عنوان مثال، ورید اجوف تحتانی، ورید ایلیاک،
همه چیز درباره کاتتر های ورید مرکزی (CVCs)
فهرست مطالب کاتتر ورید مرکزی (Central venous catheter) چیست؟ کاتتر لاین مرکزی یا “لاین مرکزی” نوع خاصی از IV (دسترسی وریدی) است. شما همچنین ممکن است نام لاین مرکزی را به نام “کاتتر ورید مرکزی” (CVC) شنیده باشید. دستگاه دسترسی وریدی مرکزی، به عنوان یک کاتتر قرار داده شده در یک ورید مرکزی قفسه
